ประวัติศาสตร์บอกเล่าสามารถนิยามได้ว่าเป็นการบันทึก การเก็บรักษา และการตีความข้อมูลทางประวัติศาสตร์ โดยอิงจากประสบการณ์ส่วนตัวและความคิดเห็นของผู้พูด อาจอยู่ในรูปแบบของหลักฐานจากผู้เห็นเหตุการณ์เกี่ยวกับอดีต แต่ก็อาจรวมถึงนิทานพื้นบ้าน ตำนาน เพลง และเรื่องราวที่ถูกถ่ายทอดมาตลอดหลายปีโดยการบอกเล่าปากต่อปาก แม้ว่าจะเป็นวิธีที่มีคุณค่าในการเก็บรักษาความรู้และความเข้าใจของผู้สูงอายุ แต่ก็อาจเกี่ยวข้องกับการสัมภาษณ์คนรุ่นหลังด้วย

ประวัติศาสตร์บอกเล่ามีประโยชน์อย่างยิ่งในการรวบรวมเรื่องราวจากกลุ่มชนกลุ่มน้อยหรือชุมชนเล็ก ๆ ที่มักไม่ได้รับการนำเสนอในประวัติศาสตร์ที่เป็นทางการมากนัก นอกจากนี้ยังมีประโยชน์เมื่อข้อมูลชิ้นในชิ้นหนึ่งขาดแคลนหลักฐานประเภทอื่น ไม่ว่าจะเป็นลายลักษณ์อักษรหรือภาพ

สำหรับนักประวัติศาสตร์ชุมชน ถือเป็นเครื่องมือที่มีคุณค่าในการสืบค้น ว่าผู้คนทำอะไร พวกเขาคิดว่ากำลังทำอะไรในขณะนั้น และตอนนี้พวกเขาคิดว่าได้ทำอะไรไป นอกจากการบันทึกความคิดเห็นของผู้คนและความหมายที่พวกเขาให้กับเหตุการณ์ในอดีตแล้ว ยังมีประโยชน์ในการบันทึกเรื่องราวชุมชน เพลง นิทานพื้นบ้าน ฯลฯ

(อ้างอิงจาก Leicester University Oral History)