ทีมฟุตบอลแม่โจ้ขวัญใจมหาชน

         ฟุตบอลแม่โจ้เข้าสู่สนามแข่งขัน ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2477 ประเภทฟุตบอลนักเรียน โดยเริ่มส่งทีมฟุตบอลรุ่นกลางเข้าไปลงแข่งขันในเดือนธันวาคมและก็ได้เป็นทีมชนะเลิศ การเล่นของทีมแม่โจ้ประทับใจผู้ชมส่วนมาก ลงสนามครั้งแรกกองเชียร์มีไม่ถึง 20 คน เวลาแข่งขันดูว้าเหว่เพราะขาดกองเชียร์ ซึ่งทีมแม่โจ้เล่นแบบสุภาพ ใจเย็นมันคง ทีมเวิร์คดี เล่นพอชนะไม่มุทะลุดุดันผิดความคาดหมายของผู้ชมทั่วไปทำให้ได้รับความสนใจเป็นต้นมา

         เมื่อลงแข่งครั้งต่อ ๆ ไป มีผู้ชมทำธงเขียว-ขาว-เหลือง มาร่วมเชียร์ด้วย (ชุดฟุตบอลแม่โจ้เป็นกางเกงขาสั้นขาว เสื้อยึดชนิดสวมสีเขียว แขนยาวคอเชิ้ตมีเชือกขาวผูกตลอดถึงเชิต ตอนกลางของเสื้อมีสีเขียว-เหลือง 2 สีรอบตัว ถุงเท้ายาวใต้เข่าสีขาวสลับเหลือง) กองเชียร์เหล่านี้ต่างมาร่วมเป็นกำลังใจแก่นักฟุตบอลอย่างต่อเนื่อง โดยมีท่านอาจารย์ใหญ่ของแม่โจ้ไปชมด้วยทุกครั้งมิได้ขาด

         ภายหลังมีกลุ่มกรรมกรรถสามล้อถีบมาสนับสนุนร่วมเป็นกองเชียร์ เขาว่าพวกแม่โจ้เป็นคนไม่ถือตัวเล่นฟุตบอลเก่งและเล่นสุภาพ ที่สำคัญคือเขาว่าพวกเขาได้สตางค์จากพวกแม่โจ้มาก คราใดที่ทีมฟุตบอลแม่โจ้เข้าเมืองเชียงใหม่พวกรถสามล้อจะมาอาสารับและจัดเป็นขบวนแห่พาพวกเราเข้าสนามแข่งขันโดยไม่คิดเงินทุกครั้งไป นับว่าพวกเราได้สร้างความยิ่งใหญ่จากจิตใจนั่นเอง

         “นอกจากการแข่งขันฟุตบอลนักเรียนแล้ว แม่โจ้ก็มีทีมฟุตบอลสโมสรเพื่อลงแข่งขันกับทีมสโมสรอื่น ๆ ในเชียงใหม่ที่ดัง ๆ ในสมัยนั้นก็มีทีมสโมสรพาณิชย์สามัคคี ซึ่งเริ่มมีการแข่งขันตั้งแต่ ปี 2478 และอาจารย์พนม สมิตานนท์ ก็เป็นกำลังสำคัญคือเป็นทั้งโค้ชและผู้จัดการทีมไปในตัวอาจารย์พนม สมิตานนท์ท่านเป็นอาจารย์หนุ่มที่มีปริญญา B.Sc.Agr. และได้บรรจุเป็นอาจารย์ในกระทรวงศึกษาธิการ เมื่อวันที่ 1 มกราคม 247 พอได้ย้ายไปแม่โจ้ ในปี 2478 ท่านเป็นแรงสำคัญในการช่วยพัฒนาแม่โจ้ตั้งแต่นั่นมา ตราบจนถึงปี พ.ศ. 2495 ท่านจึงได้ย้ายกลับลงไปกรุงเทพ”

         ที่มาของฉายาต่าง ๆ นั้น “ครั้งที่ผมมีโอกาสได้พบปะรุ่นพี่อาวุโสที่เข้ามาเรียนแม่โจ้ในสมัยที่ท่านอาจารย์พนมเป็นผู้อำนวยการแม่โจ้คือ พี่สมนึก ทาดี รุ่น 14 นักฟุตบอลกองหน้าที่ได้รับฉายาจากเพื่อนฝูงในสมัยนั้นว่า “สมนึกแข้งผี” “จิ้งเหลนไฟ” เล่าให้ฟังว่า อาจารย์พนมท่านกวดขันเรื่องการซ้อม การบำรุงร่างกายและสวัสดิการของนักฟุตบอลอย่างมาก ทำให้ทีมฟุตบอลแม่โจ้เป็นที่เกรงขามของคู่แข่ง เพราะกำลังดี รวดเร็วเด็ดขาดในการเข้าชาร์จ อาจารย์พนมเป็นคนรูปร่างค่อนข้างใหญ่โตแข็งแรง จิตใจเข้มแข็งเป็นนักกีฬา เป็นนักสู้มีใจกว้างขวาง ชอบช่วยเหลือผู้อื่น มีใจรักเพื่อนเป็นเยี่ยมและชอบสนับสนุนให้เพื่อนเป็นนักสู้ เป็นนักกีฬาอย่างที่ตนชอบจึงทำให้ทีมฟุตบอลแม่โจ้พัฒนาและมีชื่อเสียงตลอดมาในช่วงที่ท่านดำรงตำแหน่งที่แม่โจ้ เป็นเวลา 17 ปี”

ผู้ให้ข้อมูล: สงวน จันทร์ทะเล แม่โจ้รุ่นที่ 25
ที่มา: หนังสือ บันทึกแม่โจ้ ความคิด ชีวิต ตำนาน