จําใจจาก

by

|

in

เสียงที่เราได้ยินซึ่งเสียงนั้นเป็นเสียงที่เกิดจากการตี บัวรดน้ำ จอบ ดังประสานมา กับเสียงตะโกนว่าไฟไหม้ ไฟไหม้ดอย ดังมาจากทุก ๆ หอพักในปลายฤดูหนาวของทุก ๆ ปี และเป็นปีที่สามในแม่โจ้ที่พวกเราได้ยินกัน นั่นเป็นสัญญานให้รู้ว่าไฟไหม้ป่าแดงอร่ามอยู่บนดอยที่ล้อมรอบแม่โจ้ทั้งใกล้และไกล ยิ่งกว่านั้นดอกแคฝรั่ง ภายในแม่โจ้ก็เริ่มออกดอกบานสะพรั่ง ดอกขาวแถบม่วงเป็นพวงระย้าติดอยู่กับกิ่งไร้ใบ คูชั่งสวยสดเสียเหลือเกิน พวกเราเรียกกันเรียกดอกซากุระเสียโก้หรู เมื่อถึงฤดูกาลนี้พวกเราจะดีใจจริง ๆ ที่จะได้กลับบ้านอีกแล้วและอะไรต่อมิอะไรมากมายนั่นเป็นเพราะความสุขใจ และดีใจระคนกัน ในระยะนั้นภายในหอแต่ละหอกําลังมีทั้งทองตำราทั้งนอนและนั่งอยู่อย่างเคร่งเครียดเพื่อเตรียมตัวสอบ เราจะสังเกตได้ง่าย ๆ คือจะเงียบผิดปกติมองดูหน้าแต่ละคน จะบอกให้รู้ว่า กําลังใช้ความคิดความจําและคล้ายกับว่าสลดใจอย่างไรพิกล คงจะเป็นเพราะ พวกเรากําลังจะจากแม่ (โจ) อันเป็นรักยิ่ง แม้แม่ไม่มีชีวิตแต่พวกเราก็รักแม่อย่างสุดซึ้ง แม่ (โจ้) สอนให้เราอดทน ให้มีความกล้าหาญพร้อมที่จะผจญกับชีวิตที่เอาอะไรแน่นอนไม่ได้ต่อไป แม่ให้ความรักแก่ลูกทุกคนอย่างชื่อสัตย์ไม่มีความลำเอียง เรากำลังจะกราบลาแม่ (โจ้) ไปตามวิถีชีวิตของแต่ละคน ถ้าแม่พูดได้คงจะให้พรแก่ลูก ๆ ทุกคนว่า “แม่ขอ ให้ลูก ทุกคน จงประสพโชคดี ทุกก้าวของ ชีวิต ที่ก้าวออกจากแม่โจ้ และแม่คงจะหลั่งน้ำตาพร้อม ๆ กับพวกเราที่ต้องจากไป และขณะเดียวกันก็ภูมิใจที่สุดที่ลูกอีกรุ่นหนึ่งสําเร็จออกไปพร้อมกับความรู้จากสถาบันแห่งนี้

ความตื้นตันใจครั้งใด จะไม่เท่ากับการ จากแม่ (โจ้) ในครั้งนี้แล้วทั้งต้องจากแม่อันเป็นที่รักยิ่งและเพื่อนรักที่อยู่ด้วยกันมาสามปี พวกเราคงจะไม่พบคำว่า เพื่อนที่แท้จริงอย่าง ในแม่โจ้อีกเป็นแน่ น้ำใจของเพื่อนแต่ละคน จะทําให้พวกเราลืมกันไม่ได้เลย พวกเราอยู่ร่วมกัน ต่อสู้มาด้วยกัน ทำให้ซึ้งในน้ำใจต่อกันดีเสมอมา วันที่ต้องจากกันนี้อยากจะลาและสัมผัสมือกับเพื่อนเป็นครั้งสุดท้าย เพื่อบอกให้เพื่อนรู้ว่า

เราไม่อยากจากเพื่อนเลย

ในที่สุดเราก็จําใจต้องจากแม่ (โจ้) จากเพื่อนด้วยความอาลัย เราบอกกับตัวเองว่า จะกลับมาหามาเยี่ยม และ มาสู่อ้อมอกของแม่ (โจ้) อีก ถึงแม้จะอยู่ที่ไหนนานแสนนานเพียง ใดก็ตามขอให้แม่รับรู้ไว้ด้วยเถิดว่าลูกจะไม่ลืมพระคุณและจะระลึกถึงแม่เสมอ

แหล่งที่มา : หนังสือ “อนุสรณ์แม่โจ้ รุ่น 33″
ผู้เขียน : สิทธิชัย ศรฤทธิ์ แม่โจ้รุ่น 33