อาจารย์ที่ลูกแม่โจ้ไม่มีวันลืม อาจารย์แอ๋ว ตัน

พร้อมกับสวมเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีขาวกับกางเกงขายาวสีดำ ปั่นจักรยานเก่า ๆ คันหนึ่งมาสอนนักศึกษา จนหลายคนสงสัยว่าอาจารย์ท่านมีเสื้อกับกางเกงชุดเดียวหรือเปล่า ผมเคยแว้นมอเตอร์ไซค์พบอาจารย์ท่านเก็บผักบุ้งและตำลึงไปทำกับข้าวบ่อย ๆ จากที่ท่านเคอะ ๆ เขิน ๆ ที่ลูกศิษย์มาเห็นเข้า แต่ต่อมาเห็นบ่อยเข้าก็เริ่มชินส่งยิ้มให้กันพร้อมพยักหน้า ด้วยความที่อาจารย์แอ๋วได้สอนวิชาพันธุศาสตร์ ซึ่งเกือบทุกคนต้องเรียนกับท่านยกเว้นในบางสาขาของคณะธุรกิจการเกษตร และด้วยความที่เป็นคนตรงไปตรงมา นักศึกษาจึงติด F กันในแต่ละปีมากต้องมาลงทะเบียนซ่อมแล้วซ่อมอีก อาจารย์แอ๋วมักตกเป็นขี้ปากของนักศึกษาทั้งในวงเหล้า แม้แต่วงสนทนาที่มีนักศึกษารวมกลุ่มกันก็ไม่เว้น และคำว่า “แมลงหวี่มันร้องเอฟ เอฟ” จึงเป็นศัพท์ที่ลูกแม่โจ้รู้จักกันจากวงแคบออกไปสู่วงกว้าง

มีเรื่องเล่าต่อ ๆ กันมาหลากหลายเรื่องราว เช่น

         – มีนักศึกษาย้อมใจดื่มเหล้าจนเมา แล้วพากันไปส่งเสียงเอะอะโวยวายที่ข้างบ้านพักอาจารย์ ทำนองข่มขู่แต่ก็ไม่ได้ผลเพราะท่านเงียบเฉยไม่ตอบโต้เหมือนไปหาเรื่องกับลมกับแล้งไม่ได้ผลจนเลิกรากันไปเอง- มีจดหมายก้อมข่มขู่สารพัดก็ไม่ได้ผลอีก

         – มีนักศึกษานำจักรยานของอาจารย์แอ๋วไปแขวนไว้บนต้นไม้ อาจารย์ท่านก็ไม่โกรธ ไม่ตอบโต้

         – มีนักศึกษาบางคน (คนนี้รู้จักกับผม) เล่าให้ฟังว่า อุตส่าห์แหลงใต้กับท่านระหว่างเลี้ยงแมลงหวี่ แต่โดนตอกกลับหน้าหงายกลับมาว่า “ไม่ได้ผลหรอก” 555

ผู้ให้ข้อมูล:  อนุสรณ์ วิจารณ์ปรีชา แม่โจ้รุ่นที่ 53