บทสัมภาษณ์วิธีการบริหารงานแนวคิดและปฏิบัติของศาสตราจารย์ ดร.วิภาต บุญศรี วังซ้าย

         นักบริหารที่ดีนั้น จะต้องมีพรหมวิหาร 4 คือ เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา เป็นที่ตั้งพร้อมยึดหลักทศพิธราชธรรม ต้องมีความสามารถ รอบรู้ในการงานและหน้าที่ของตน ถ้าขาดหลักปฏิบัติดังกล่าวแล้ว จะทำให้เกิดความวุ่นวายและความไม่เรียบร้อยเกิดขึ้นได้ ด้านการเรียนการสอนแม่โจ้เราต้องเรียนรู้หนักไปในทางปฏิบัติและเรียนรู้จริงจากการปฏิบัติ เก่งงาน กรำแดดกรำฝนงานหนักสู้ แต่ในเวลาเดียวกันต้องดูวิชาการสมัยใหม่ ไม่ใช่ก้มหน้าก้มตาขุดดินท่าเดียวจนไม่รู้ว่าวิทยาการเกษตรไปถึงไหนแล้ว เรื่องของอนาคตนั้น เข้าใจว่าบุคคลที่จะมาเป็นอธิการบดีต่อจากท่านคงมีความสามารถในการบริหารงาน แต่ที่เป็นห่วงคือคือความสามัคคี ความรักกันในแม่โจ้ เพราะการทะเลาะเบาะแว้งกัน ชิงดีชิงเด่นกันมันเป็นโรคประจำตัวของมหาวิทยาลัยในไทยเสียด้วย เพราะคนที่มีความรู้แล้วมักจะมาอวดเก่งอวดดีใส่กัน แม่โจ้อยู่บ้านนอกอยู่ชนบท คนไปอยู่แม่โจ้จะต้องทำใจให้ได้ และตั้งใจในการทำงาน เสียสละและทุ่มเทกำลังใจ กำลังกายให้กับแม่โจ้ นอกจากนี้การบริหารงาน ผู้บริหารอย่าเอาเรื่องครอบครัวเข้ามาเกี่ยวข้อง เพราะจะทำให้เสียการปกครองได้ วิธีการผูกพันน้ำใจกับศิษย์เก่าแม่โจ้นั้นจะต้องมีความจริงใจกับลูกศิษย์ ตอนเป็นนักศึกษาก็ดูแลเขา สนใจเขา ปฏิบัติตัวเหมือน พ่อกับลูก เหมือนพี่กับน้อง ไม่ถือตัว ให้ความสนิทสนม ไม่เอาเรื่องส่วนตัวเข้ามาเกี่ยวข้อง ความ สัมพันธ์ระหว่างอธิการบดีกับศิษย์เก่านั้นจำเป็นมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสถาบันอย่างแม่โจ้ ความสำนึก สปิริตของลูกแม่โจ้นั้นรุนแรงมาก พูดง่ายๆ ว่าแม่โจ้จะไปในทิศทางใดศิษย์เก่าจะต้องมีส่วนมากเหลือเกิน สถาบันจะเจริญไปไม่ได้มากนักถ้าขาดแรงสนับสนุนจากศิษย์เก่าเพราะฉะนั้นใครจะมาเป็นอธิการบดีของแม่โจ้ก็ตาม จะต้องถือนโยบายเรื่องนี้พอสมควร

ผู้ให้ข้อมูล: รศ.ดร.เทพ พงษ์พานิช แม่โจ้รุ่นที่ 32
ที่มา: หนังสือบันทึกแม่โจ้ ความคิด ชีวิต ตำนาน